ဒီထက္ပိုရင္
ေလာင္ကၽြမ္းဖို႔ပဲ။
ဒီေန႔ပို႔တဲ့ စာေတြက
ဒီေန႔ေ၀ဒနာေတြအတြက္ပဲ။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ ဒဏ္ရာဟာ တစ္ခါတေလ
အခ်ပ္ပိုအေနနဲ႔ပါလာ
ဒါနဲ႔ပဲ ငါ့လက္ဇ်ားေတြ အျမဲေအးစက္ေနရတာ
မင္းနဲ႔ငါ
ေအာက္တန္းက်တဲ့ အေျပာေတြၾကားက
မလြတ္ေသးတာ
မင္းနဲ႔ငါ
ကုကၠိဳပင္ေအာက္မွာ ေတြေ၀
ဗာဒံရြက္ေၾကြေလးကိုၾကည့္ရင္းေတြ
နမ္းရိႈက္ေနရင္းလည္း ေတြေ၀
ျပန္ေတာ့ ငါ့ေက်ာျပင္မွာ မင္းေတြေ၀မႈဟာ
ဓားလိုစိုက္ေန
ေတြေ၀မႈဟာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၀ွက္ထားလို႔မရတာ့
အခ်စ္ကေလးျမေရ
မင္းနဲ႔ငါ တိတ္တိတ္ပဲ ေတြေ၀။
လင္းခါး
ရယ္စရာ၊ ၂၀၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ
No comments:
Post a Comment