၈၉၆ ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ ။ နံနက္ ၇ နာရီ ။ လူနီတာပန္းၿခံ ။
ခင္ဗ်ား မတ္တပ္ရပ္ အျပစ္ခံမလား။ ဒူးေထာက္ရက္ အပစ္ခံမလား။
က်ဳပ္ မတ္တပ္ရပ္ အေသခံမယ္။
မ်က္လံုးကိုေရာ အဝတ္စည္းထားရဦးမလား။
မလိုပါဘူး။
စပိန္စစ္ဗိုလ္ရဲ႕ တာဝန္အရ အေမးကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျဖဆိုသူဟာ
သူပုန္မႈနဲ႕ ေသဒဏ္ခံရမယ့္ ဖိလစ္ပိုင္မ်ဳိးခ်စ္ ေဒါက္တာ ဟိုေဆးရီေဇာ္ပါ။
သူ႕ကို ေသနတ္ျဖင့္ ေနာက္မွ ပစ္သတ္ၾကမည္ျဖစ္ရာ သူက သစၥာေဖာက္ေတြကို
ကြပ္မ်က္ရင္သာ ေနာက္ကေန ပစ္ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႕ကို ေရွ႕ မွပစ္ရန္
ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း စပိန္အာဏာပိုင္မ်ားက လက္မခံ။
ေသနတ္ျဖင့္
ေနာက္မွ ပစ္သတ္လ်ွင္ မည္သူမဆို ေမွာက္ရက္ ေသၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ သူက သူ၏
အမိေျမေပၚ၌ ေမွာက္ရပ္ မေသခ်င္။ အမိေျမ၏ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္၍ ပက္လက္လဲ၍သာ
ေသခ်င္သည္။ ဆိုေတာ့...
ေသနတ္ပစ္သတ္၍ ကြပ္မ်က္သည့္အခါ
ျမန္ျမန္ေသရန္ အဆုတ္ကို ပစ္ၾကသည္ဆိုသည္ကို သူသိထားသည္။ ေနာက္ၿပီး
ပစ္လိုက္သည့္ က်ည္အား စသည္တို႔ေၾကာင့္ လူသည္ ေနာက္သို႔ ေရွ႕သို႔ ေသခ်ာေပါက္
ေမွာက္ထိုးရေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟိုေဆရီေဇာ္သည္ စပိန္စစ္ဗိုလ္၏
အမိန္႔ေပးသံၾကားသည္ႏွင့္ ကိုယ္ေနဟန္ကို မသိမသာျပင္လိုက္ၿပီး သတိအထူးကပ္ကာ
ေန၏။
ရီေဇာ္၏ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ခါသြား၏။
က်ည္ဆံမ်ားသည္ သူ႕ကိုယ္ကို ေဖာက္ထြင္းသြားၾကၿပီ။
စကၠန္႔ပိုင္းမ်ွ ရပ္လ်က္သား ၿငိမ္ေနသည္။ ၿပီးမွ ခႏၶာကိုယ္သည္ တစ္ပတ္လည္ၿပီးက်သြား၏။
ဟိုေဆရီေဇာ္သည္ သူခ်စ္ေသာ အမိေျမ၏ မိုးေကာင္းကင္ၾကည့္လ်က္ က်ဆံုးသြားခဲ့သည္။
"တစ္ဘဝမွာ တစ္ခါပဲ ေသရပါတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီေလာက္အဖိုးတန္တဲ့ ေသျခင္းကို
မိမိတိုင္းျပည္အတြက္ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္" လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ဖိလစ္ပိုင္
အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ ေဒါက္တာဟိုေဆရီေဇာ္သည္လည္း
အာရွတိုက္ရဲ႕ အထြန္းလင္းဆံုး ၾကယ္ပြင့္ေတြထဲက တစ္ပြင့္ပါပဲ
No comments:
Post a Comment