*** ဟယ္လိုဂၽြန္ ***
ဟယ္လိုဂၽြန္ က်ေနာ္ပါ။ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တာေလးေတြ သတိရလို႔ ခင္ဗ်ားကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ ဂ်က္လန္ဒန္ကလည္း ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားတဲ့။ စာေတြမေရးဘဲ ေခြးလိုသာအူလိုက္ပါလားတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္ ဂၽြန္ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူကမွ နားမလည္ဘူး။ ရိုတြန္ကေဖးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မီးပြိဳင့္မွာ နီေနတဲ့အခါ ခင္ဗ်ားကားကို ရပ္ထားတုန္း စံပယ္ေရာင္းတဲ့ေကာင္မေလးကို ခင္ဗ်ားကို မ်က္ေစာင္းထိုးသြားရင္ပဲ ခင္ဗ်ားမွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရ၊ ေၾကကဲြရ ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္တာေပါ့။ ပါရီကလူေတြက အေျပာင္းအလဲကို ေသြးကြက္ေတြနဲ႔ မျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္ ရုရွားမွာက လူေတြက စက္ေသနတ္နဲ႔ ေမႊပစ္ဖို႔ပဲ ေျပာေနတယ္။ ဂၽြန္ရယ္ ခင္ဗ်ားမွာ အိပ္မက္ေတြ ရွိမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ လူသားေတြပဲ။ ခင္ဗ်ား ေျပာခဲ့တာေတြကို သတိရတယ္ က်ေနာ္ေျပာေနေပမယ့္ တကယ္သတိရတာက ခင္ဗ်ားကိုပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက အႏုပညာသမားေလ။ ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရးဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ လက္ေအာက္ခံပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ အၿမဲေျပာေနတာ။ က်ေနာ္သိတာေပါ့ က်ေနာ္တို႔ သိပ္တက္ၾကြေနတုန္းက ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တာ မင္းတို႔ ငယ္ေသးလို႔ပါကြာတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားက မသိဘူး က်ေနာ္က ေခြးေျခနဲ႔ ေကာက္ရိုက္မယ္လို႔ကို ေတြးလိုက္မိတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို ေခြးေျခနဲ႔ မရိုက္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အခု က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနပံုကို ၾကည့္ပါဦး။ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရးအေပၚ သိပ္ခံစားလြယ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲဒါ လူငယ္ေတြမို႔လို႔။ လူငယ္ေတြဟာ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္လြန္းတယ္။ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္လို႔ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့သလိုပဲ။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ လူလတ္ပိုင္းအထိ ၀ုန္းခနဲဆို တံု႔ျပန္မႈက ျမန္တတ္ခဲ့တယ္။
ခု က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ရဲ႕ လူငယ္ေတြကို ခင္ဗ်ားျမင္ေစခ်င္တယ္ ဂၽြန္ရယ္။ လူငယ္ေတြဟာ ေရျမဳပ္ေဖာ့ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး တေယာထိုးေနၾကတယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ႀကီးကို မသိဘူး။ တစ္ခါတေလ ၀င္ၿပီး ေျမာက္ထိုးပင့္ေကာ္ လုပ္ခ်င္လုပ္မယ္။ ေျပလည္ရာ ေျပလည္ေၾကာင္းအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ဟာ အႏုပညာသမားေတြပဲေလလို႔ ပညာတတ္ေလာ္လီ သလို ေျပာတတ္တယ္။
လူငယ္ေတြ ဘာမွားေနတယ္လို႔ ထင္လဲ ဂၽြန္။
က်ေနာ္မွားတယ္ဟုတ္လား ဂၽြန္။ ခက္တာပဲ ဂၽြန္ရယ္ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို ရိုတြန္ကေဖးမွာ ပစ္ပယ္ထားခဲ့ၾကတာကိုး က်ေနာ္နားလည္ပါၿပီ ခင္ဗ်ားဟာလည္း ေပါင္မုန္႔မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေထာင္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တတ္တာပဲ။ ေျပာလိုက္ပါ အႏုပညာျမတ္ႏိုးသူႀကီးဂၽြန္ရယ္ အႏုပညာဟာ အႏုပညာေပါ့။ အႏုပညာမရွိရင္ လူေတြဟာ အရိုင္းအစိုင္းပဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးမရွိရင္ ခင္ဗ်ားအိမ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မိသားစုမစံုဘူး။
ခင္ဗ်ားက မီးလင္ဖိုနံေဘး ၀ိုင္ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ခင္ဗ်ားညီက ႏွင္းမႈန္ျမဴေ၀ထဲ ေကာ္လာမပါတဲ့ အက်ၤီေတြ၀တ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတိုစစမွာလည္း ႏွင္းဖတ္ေတြ ခဲေနလိမ့္မယ္။
ႏို္င္ငံေရးမရွိရင္ ခင္ဗ်ားကဗ်ာေတြ ဘယ္ပံုႏွိပ္တိုက္က ထုတ္ေ၀မွာလဲ။
ႏိုင္ငံေရးမရွိရင္ ခင္ဗ်ား၀ါက်ေတြကို လူေတြက ခံစားမယ့္အစား ဓါးျပတိုက္တဲ့ေနရာမွာ ေသြးသုတ္ဖို႔ပဲ သံုးလိမ့္မယ္။
နာနာ မွတ္ထားပါ ဂၽြန္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ခင္ဗ်ား အသက္ရွဴဖို႔ ခဲြထားခ်ေပးထားတယ္။
နာနာ က်င္က်င္ ဖိေတြးပါ ဂၽြန္ရယ္ ႏို္င္ငံေရးဟာ
ခင္ဗ်ားေမြးရာကစလို႔ ခင္ဗ်ားေသတဲ့အထိ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ လူမႈေရးအ၀န္းအ၀ိုင္း ေအးခ်မ္းေနဖို႔ ခင္ဗ်ားအၿမဲေတြးသလို
ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ တစ္ခါတေလ ေျပာတတ္တယ္ လူ႔ေလာကႀကီးကို စိတ္ပ်က္လိုက္တာကြာ လူေတြက ေဖာက္ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ကုပ္ခ်ဳိးဖို႔ပဲ ေတြးေနတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စုတ္ခ်က္အထူႀကီးကို ျခစ္ခ်လိုက္တာ၊ ၀ါက်အၾကမ္းႀကီးကို ဆဲြခ်လိုက္တာ၊ ေျခာက္ႀကိဳးႀကီးကို ဘာမွမဖိဘဲ ဒုန္ခနဲ ရိုက္ခ်လိုက္တာ၊ အဲဒါ ႏိုင္ငံေရးကို မယံုၾကည္တဲ့ အႏုပညာသမားေတြ အတြက္ ကံၾကမၼာဆိုးပဲ။
ေတာ္ၿပီ ဂၽြန္။ ခင္ဗ်ားကို လူေတြေျပာၾကတာမွန္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားက ဂ်ံဳေစျပဳတ္ မရွိတဲ့ ေန႔ကိုမွ မႀကံဳဖူးဘဲ
တစ္ကမၻာလံုးေရႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္ ေတာင္ေပၚကို သံလြင္ခက္ကေလးခ်ီကာ ပ်ံတက္လာတဲ့ ခ်ဳိးငွက္ကေလးေၾကာင့္ စိတ္အားေတြတက္ခဲ့ရတယ္လို႔ လူေတြ ယံုၾကည္ေနတာကို တံေထြးေထြးခ်င္တဲ့သူ။ ေတာ္ၿပီ ဂြပ္။
လင္းခါး
7-6-2013
No comments:
Post a Comment